Na acht jaar radiostilte verschijnt in oktober een nieuw album van de Nederlandstalige popband Abel. Tien jaar na hun grootste hit ‘Onderweg’ is er 12 Uur, waarop zanger/componist Joris Rasenberg laat horen dat hij het schrijven van melodieuze, pakkende liedjes nog niet verleerd is. Deze derde plaat symboliseert een nieuw begin, aldus Rasenberg: “12 uur is de overgang van dag naar nacht. Het is een omslagpunt waarop een periode eindigt en iets nieuws begint. Daarom vond ik het zo’n passende titel. Ik kijk met dit nieuwe album achterom, maar tegelijkertijd kijk ik naar de toekomst.”
Een kleine terugblik naar het verleden. In 1997 richt Rasenberg met een stel vrienden Abel op. De eerste, in eigen beheer opgenomen demo levert de band een platendeal op. Debuutsingle ‘3 Dagen Zon’ doet weinig, maar diens opvolger ‘Onderweg’ staat begin 2000 wekenlang op #1 in de hitlijsten. Ook de clip, met een hoofdrol voor Birgit Schuurman, is een regelrechte hit. Abel ontvangt een TMF Award voor Meest Belovende Act, en de band levert de titeltrack van de film Minoes, ‘Nooit meer bang’. Abel brengt twee albums uit: De Stilte Voorbij en Doen en Laten. Als in korte tijd een paar bandleden uit de band stappen, valt echter het doek. Het is een zware klap voor Rasenberg. “Het is altijd mijn droom geweest om met een stel vrienden door Nederland te toeren en mooie muziek te maken. Het was moeilijk toen de band uiteenviel. Ik was teleurgesteld dat we het als groep niet voor elkaar kregen om een moeilijke periode door te maken en er sterker uit te komen. Hierna voelde ik niet meer de behoefte om op dezelfde manier met muziek bezig te zijn. Die zin was weg.”
Ook na het uiteenvallen van Abel laat de muziek Rasenberg niet los. Hij gaat door met liedjes schrijven, zij het voornamelijk voor anderen. Zo schrijft hij ‘Duizel Mij’ voor Paul de Leeuw en ‘Omdat Je Bij Me Blijft’ voor Marco Borsato. “Muziek is de kunstvorm die het meest met mij doet, waar ik het meest in kwijt kan. Het geeft diepte aan mijn leven. Als je een goed gevoel omzet in muziek, kan het iets worden wat je bijna aan kunt raken. Alsof je iets uitlegt wat niet te omschrijven valt. Daarnaast is het mooi dat het je kan troosten, je op kan beuren, je gedachtes en gevoelens een plek kan geven. Ook in de fase dat het minder ging, is het vuur altijd blijven branden. Ik schrijf dus ik besta! Dat gevoel is heel mooi, dat blijf ik zoeken.” Dat is ook de reden dat hij, in de jaren die verstrijken, materiaal verzamelt voor een eigen plaat, zonder enige druk van buitenaf. “Niemand verwachtte meer een album van Abel, dus ik kon er rustig naartoe werken.”
Sprankelend. Melancholisch. Ambachtelijk. Afwisselend. Zomaar wat beschrijvingen die van toepassing zijn op de liedjes van 12 Uur. ‘Mieren Op De Aarde’ is bluesy, met Hammondorgel en gitaren; ‘Zolang Je Bij Me Bent’, de eerste single van het album, is melancholisch en meeslepend; ‘Kwijt’ is folky en feestelijk, terwijl ‘December’ een ingetogen pianonummer is, verschoond van enige poespas. De gemene deler is de uit duizenden herkenbare stem van Rasenberg en de prachtige poëtische teksten die de nummers diepgang geven. “Een Nederlandse tekst valt op, dus moet je er aandacht aan besteden. Alles moet kloppen om zo goed mogelijk een gevoel over te brengen, zonder dat al te plat te omschrijven. Een tekst moet wat mij betreft tot de verbeelding spreken, een sfeer neerzetten.”
Inspiratie haalt Rasenberg niet alleen uit zijn eigen ervaringen, maar ook uit wat hij om zich heen ziet, en door de mensen die hij tegenkomt. Lange tijd trad hij iedere week op voor gedetineerden in de gevangeniskoepel van Breda. In de wachtrij voor de koffie vertelden velen van hen hun levensverhaal. Overtuigende verhalen waar hoop uit sprak. “De aanleiding was niet zelden de muziek die ik die dag gespeeld had. Toen merkte ik goed dat muziek heel snel de drempel tussen twee onbekenden kan verlagen. Voor mij kregen de gedetineerden een gezicht en een naam. Dat ik niet alleen hun verhaal volgde maar zij ook de mijne, merkte ik later. Het was mooi om te horen dat een aantal gedetineerden op de celdeur hadden gebonsd toen wij met Abel voor het eerst op tv waren. Veel dichter bij Johnny Cash zal ik niet komen, dacht ik toen.”
Al schrijft hij wel alle muziek en teksten, 12 Uur is geen soloplaat, onderstreept Rasenberg. De huidige band bestaat uit voormalig Abel-leden Maarten van Damme op gitaar en Erik Smans op toetsen, aangevuld met Marc Tromp op bas en Roan Segers op drums. Zij waren in de studio en bij de voorbereiding daar naartoe nauw betrokken bij het album. Rasenberg: “Het is een echte bandplaat geworden. Het zijn dan wel mijn liedjes, de rest van de band heeft veel invloed gehad op de arrangementen, op de sound. Het was een democratisch proces, waarbij het beste idee telde. Het is wel zo dat de naam Abel het meest aan mij kleeft. Ik ben de constante factor in de band naast het feit dat veel mensen me Abel zijn gaan noemen. Kijk naar Junkie XL; die begon ooit als 5-mansformatie, nu stuurt hij alles aan. Zo is het met Abel nu ook. We zullen vooral met de volledige band optreden maar het kan ook voorkomen dat we in een andere bezetting spelen. Die ruimte is er.
Met 12 Uur zet Rasenberg een streep onder het verleden en richt zich op de toekomst van Abel. “Het is in die 8 jaar heel geleidelijk gegaan. Ik had van tevoren niet gedacht dat er een nieuw Abel-album zou komen, maar ik ben blij met het resultaat. Dit is de plaat die ik wilde maken.”